تور مجازی: قلعه چیلن؛ سوئیس

شاید، به‌سختی، بتوان قلعه‌ای در دنیا نام برد که با افسانه و داستان‌های اسرار آمیز و گاه غم‌انگیز عجین نباشد. قلعه چیلن (Chillon Castle) هم که در حاشیه‌ی دریاچه ژنو قرار گرفته و تنها ۳ کیلومتر با شهر مونترو (این شهر در مسیر رود ژنو و در کانتون وو جای گرفته است) فاصله دارد، از این حیث مستثنی نیست. («وو» یکی از ۲۶ کانتون کشور سوئیس است)

در قرن ۱۳ میلادی، کنت‌های سووی مالکین این منطقه از سوئیس بودند. اما، دو قرن بعد، قلعه و محوطه‌ی اطرافش به‌دست (برای آشنایی با شهر برن مقاله برن را مطالعه بفرمایید) برنی‌ها افتاد و بعدها در قرن ۱۸ میلادی فرانسوی‌ها این سرزمین را به تصرف درآوردند و جمهوری لمانیک (Lemanic Republic) را تشکیل دادند. در سال ۱۹۰۳، این منطقه به اتحادیه سوئیس ملحق شد و امروزه، خود یک کانتون خودمختار فرانسوی زبان در کشور سوئیس است.

اولین سند نوشته‌شده درباره این قلعه مربوط به سال ۱۰۰۵ میلادی است؛ اما خود قلعه، احتمالا، در قرن ۹ میلادی ساخته شده است. چیلن کمی بالاتر از سطح دریاچه، روی زمینی صخره‌ای ساخته شده و تنها راه ارتباطی آن با روستا یک پل است. بخشی از قلعه که به‌سمت جاده است، دژی سنگی با ۳ برج نگهبانی است و سوی دیگر آن محل سکونت اهالی قلعه بوده است.

موقعیت جغرافیایی و ویژگی‌های خاص معماری قلعه، باعث می‌شد تا ساکنان قلعه بتوانند کنترل جاده‌ی مهم و استراتژیک سنت برنارد (Great Saint Bernard Pass) را تحت کنترل خود درآورند ـ  گریت برنارد زمانی تنها جاده‌‌ای بوده که اروپا شمالی را به جنوبی متصل می‌ساخته است. اما بعدها، پس از افزایش اهمیت جاده سنت گوتارد (St Gotthard Pass)، سنت برنارد اهمیت پیشین خود را از دست می‌دهد و کم‌کم نقش محافظتی قلعه کم‌رنگ می‌شود و از آن زمان به بعد، چیلن به‌عنوان زندان تغییر کاربری می‌یابد.

در اواسط قرن ۱۴ میلادی، زمانی که بیماری طاعون شیوع پیدا کرد، یهودیانی که متهم به آلوده کردن منابع آب بودند، در میان دیوارهای همین زندان شکنجه شدند. اما، مشهورترین زندانی این قلعه فرانسیس د بونوارد (Francois de Bonivard) بود، یک میهن‌پرست و تاریخ‌دان سوئیسی که در برابر شکنجه‌های چارلز سوم، دوک سووی (Duke of Savoy)، که در آن زمان در ژنو حکومت می‌کرد ایستادگی کرد. در سال ۱۸۱۶، جرج بایرن ( George Byron) با الهام از همین داستان، شعر «زندانی چیلن» را می‌سراید. او، همچنین، نام خود را روی یکی از ستون‌های سیاهچالی که به گمانش، د بونیوارد در آنجا زندانی بوده حک می‌کند.

در گذر سال‌ها، قلعه چندین بار تغییر چهره می‌دهد، اما به لطف بازسازی‌های مهمی که در قرن ۱۹ میلادی شروع شد و حدود صدسال طول کشید، بالاخره، قلعه به‌شکل اولیه خود درآمد.

یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های منتسب به قلعه تاکستان‌های تراس‌بندی‌شده لاوکس (vineyard terraces of Lavaux) است که بیش از ۳۰ کیلومتر در طول سواحل دریاچه ژنو تا نزدیکی لوزان کشیده شده‌اند. درختان انگور از زمان روم باستان در این منطقه کشت می‌شدند، اما تاریخ درست بهره‌وری آن‌‌ها از زمانی شروع شد که کنترل این تاکستان‌ها به دست صومعه بندیکت افتاد: در قرن ۱۱ میلادی بود که ساخت تراس‌هایی که امروزه می‌بینیم شروع شد. از سال ۲۰۰۷ کل مجموعه لاوکس در لیست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت.

در اوایل قرن ۱۹ میلادی، قلعه به‌طور کامل به مسئولان کانتون واگذار می‌شود. از آن زمان، قلعه به‌شکل موزه درمی‌آید و از سردابه آن به‌عنوان انبار نوشیدنی استفاده می‌شود. 

نمی‌شود سرمای سیاه‌چال‌های سرد و نمناک این زندان سنگی را آن‌چنان که زندانیانش تجربه کردند، حس کرد؛ اما مطمئنا می‌شود زیبایی این قلعه‌ی تاریخی و منظره‌ی بی‌نظیر آن را با تماشای تصاویر پانورامای گروه ایرپانو تجربه کرد.

ویدیو پانوراما