آشنایی با روادید یا ویزای گردشگری

انواع روادید گردشگری

هر کشوری  برای صدور روادید گردشگری قوانین مخصوص به خود دارد، برخی از کشورها به‌محض رسیدن گردشگران به خاک آن کشور ویزای گردشگری صادر می‌کنند. برای مثال کشور پاناما، به‌محض ورود گردشگران و تأیید گمرک، برای آن‌ها ویزای گردشگری ۹۰ روزه (که به کارت گردشگری مشهور است) صادر می‌کند، که با دریافت آن می‌توان تا مدت ۳ ماه در این کشور اقامت داشت. ولی در بعضی دیگر از کشورها، شرایط به گونه دیگری است. برای دریافت روادید گردشگری این کشورها، باید پیش از سفر از طریق کنسولگری‌ کشور مقصد، درخواست ویزای گردشگری بدهید.  به‌عنوان مثال اگر قصد سفر به هند رادارید، یا تصمیم گرفته‌اید برای چند سالی در این کشور زندگی کنید باید از طریق کنسولگری‌های این کشور درخواست ویزای گردشگری ۵ یا ۱۰ ساله بدهید.

شرایط اخذ روادید گردشگری

بسیاری از کشورها شرایطی را اعلام می‌کنند، تا صلاحیت گردشگران را برای دریافت روادید گردشگری بررسی کنند. برای مثال در بسیاری از کشورها ارائه مدارکی مبتنی بر بیمه سلامت گردشگر که تمامی هزینه‌های درمانی‌ را تا سقف مشخصی تأمین می‌کند، ضروری است. از دیگر شرایطی که اکثر کشورها به آن توجه دارند استطاعت مالی و اقتصادی گردشگران است. گردشگران باید با ارائه سپرده بانکی یا مدارکی دال بر دریافت حقوق بازنشستگی یا داشتن کسب‌وکاری موفق، استطاعت مالی خود را به اثبات برسانند.

محدودیت‌های روادید گردشگری

در هر روادید محدودیت‌هایی برای دریافت‌کنندگان مشخص شده، که دارندگان آن ملزم به رعایت این محدودیت‌ها هستند. برای مثال اخذ روادید گردشگری  به‌هیچ‌وجه به معنای دریافت مجوز کار در کشور مقصد نیست. حتی برخی از کشورها صاحبان روادید گردشگری را از شرکت در فعالیت‌های داوطلبانه و خیریه نیز منع کرده‌اند. اعتبار کافی گذرنامه نیز از شرایط اصلی دریافت این نوع روادید به شمار می‌رود. اگر اعتبار گذرنامه گردشگران رو به پایان باشد درخواست صدور روادید گردشگری رد می‌شود. برای مثال کشوری چون پاناما که تسهیلات بسیار زیادی برای گردشگران قائل می‌شود نیز از صدور روادید گردشگری برای افرادی که اعتبار گذرنامه آن‌ها کمتر از ۳ ماه است امتناع می‌کند. با توجه به اینکه محدودیت‌ها، شرایط و درخواست‌های لازم برای صدور ویزای گردشگری در هر کشوری شرایط خاص خود را دارد، بهترین راه  برای آگاهی از شرایط و ضوابط دریافت روادید آن کشور، کمک گرفتن از افرادی است که پیش‌تر به کشور مقصد سفر کرده‌اند. کسب اطلاعات لازم از طریق کنسولگری‌های کشور مقصد هم از دیگر راه‌های قابل‌اطمینان است. منبع:enlightenme