لیبی یکی از کشورهای آفریقای شمالی است که با مصر، سودان، الجزایر، تونس، چاد، نیجر و دریای مدیترانه هممرز است. لیبی چهارمین کشور وسیع قاره آفریقا است و حدود ۹۰ درصد آن را سرزمینهای بیابانی پوشانده است؛ به همین خاطر از کشورهای کمجمعیت دنیا به حساب میآید. پایتخت کشور لیبی شهر طرابلس است که ۱,۱۶۵,۰۰۰ نفر جمعیت دارد و اکثر آنان مسلمان هستند. زبان رسمی مردم لیبی «عربی» است که به گویشهای لیبیایی، مصری و تونسی صحبت میشود.
دیدنیهای تاریخی و فرهنگی، بیشترین عامل جذب گردشگر به این کشور به حساب میآیند، هرچند در حال حاضر لیبی ویزای توریستی صادر نمیکند و با توجه به شرایط سیاسی و نظامی کشور، سفر به آن توصیه نمیشود.
مهمترین دیدنیهای لیبی را بازماندههای رومی و یونانی تشکیل میدهند و این کشور ۵ اثر ثبتشده در فهرست میراث جهانی یونسکو را در خود جای داده است. شاید بتوان کوههای آکاسوس را مهمترین اثر تاریخی و فرهنگی لیبی به شمار آورد. مجموعه از کندهکاریها و سنگنگارههای مربوط به دوران پیش از تاریخ در منطقه «غات» که بخشی از صحرای بزرگ آفریقا است. این نقاشیها قدمت سکونت انسان در این منطقه را به بیش از ۱۲ هزار سال پیش میرساند.
شهر صبراته در غرب شهر طرابلس، یکی دیگر از این آثار است که در سده چهارم قبل از میلاد توسط کارتاژیها ساخته شد و در سده دوم میلادی و در زمان حکمرانی رومیان، به اوج شکوفایی خود رسید. لپتیس مگنا نیز دیگر شهر باستانی لیبی است که در زمان بربرها در قرن هفتم پیش از میلاد ساخته شد و هماکنون ویرانههای آن در شهر الخمس بر جای مانده است.
شهر باستانی قیروانی هم دیگر اثر ثبت جهانی این کشور است که پایههای شهر «شحات» امروزی را تشکیل میداده و در زمان خود مهمترین شهر از پنج شهرستان یونانی منطقه بوده است. غدامس یکی دیگر از شهرهای دیدنی لیبی است که پیشینه آن به زمان رومیان بازمیگردد و یکی از قدیمیترین شهرها در صحرای بزرگ آفریقا به شمار میآید.
دریاچه گابرون یا دریاچه اوباری از دیگر دیدنیهای شگفتانگیز لیبی است. این دریاچه که در میان بزرگترین صحرای دنیا، یعنی صحرای آفریقا قرار گرفته، دریاچهای سطحی از آبهای زیرزمینی است که توقفگاه مناسبی برای پرندههای مهاجر است.