انگلستان؛ گشت و گذار در جنگل باستانی و مرموز ویچ وود

وسعت سرسبزی که اغلب به عنوان جنگل شناخته می‌شود، دریایی است از چترهای سرسبز درختانی که مهربانانه روی زمین سایه گسترده‌اند و در میان آرامش و طراوات محیط خود، زیستگاه بی‌نظیری را برای گونه‌های مختلف گیاهی و جانوری فراهم آورده‌اند. اما گاهی در میان سایه و روشن‌های این جنگل‌های زیبا، تاریکی خانه می‌کند و این گونه است که نام شماری از جنگل‌های واقع در اقصی نقاط جهان، به عنوان مکان‌هایی تسخیر شده بر سر زبان‌ افتاده و جایگاهی را در دنیای گردشگری وحشت به خود اختصاص می‌دهند.

مقصد گردشگری امروز ما جنگلی کهن، معروف و البته تسخیر شده است که مرکز انواع داستان، افسانه و خیال‌پردازی‌های باستانی است و حتی گفته می‌شود شماری از مخلوقات دنیای فانتزی نیز در آنجا سکونت دارند. در این گشت و گذار خیال انگیز و شاید اندکی ترسناک با کجارو همراه باشید.

«جنگل ویچ وود» (Wychwood Forest) منطقه‌ی سرسبزی است که هم اکنون بخش کوچکی از منطقه‌ی روستایی «آکسفوردشایر» در انگلستان را پوشانده است. در قرون گذشته، این جنگل بخش بزرگ‌تری را به خود اختصاص داده بود، اما به دلیل فرآیند جنگل زدایی و تبدیل جنگل به مزارع کشاورزی و مناطق مسکونی امروزه شاهد کوچک‌تر شدن فضای جنگل در این منطقه هستیم. البته در درازای تاریخ این محوطه‌ی جنگل مدام در حال تغییر و تحول بوده است، به عنوان مثال بخش‌هایی از آن در طول دوران زمامداری حاکمان رومی به مزارع تبدیل شد و بعدا دوباره مجددا به جنگل تبدیل شد. موجودیت جنگل باستانی ویج وود در کتب تاریخی این کشور نیز مورد تأکید قرار گرفته است.

از نظر ریشه شناسی نام این جنگل به معنای «جنگل قبیله» است که اشاره به قومی به نام «Hwicce» دارد که ظاهرا گروهی از مردمان انگلوساکسونی بودند که در قرن ششم در این منطقه زندگی می‌کردند تا اینکه سرانجام با جامعه‌ی قدیمی انگلیس ادغام شدند. بر اساس مدارک موجود ظاهرا این جنگل از دست کم سه هزار سال قبل از میلاد مسیح و در اواخر عصر برنز وجود داشته است. در طول دوران حکومت زمامداران رومی بر این کشور نیز این منطقه دارای یک شبکه جاده‌ای گسترده بوده و شماری از ویلاهای رومی در بخش‌هایی از آن ساخته شد که امروز بقایای آنها در این منطقه قابل مشاهده است.

بعد از آنکه امپراتوری روم کنترل خود را بر این مناطق از دست داد، بخش‌هابی از زمین‌های باز این منطقه رفته رفته دوباره به جنگل مبدل شدند، اما بعدها ساکسون‌ها دوباره پایشان به این منطقه باز شده و مناطق وسیعی را برای اهداف خاص خود پاکسازی کرد و کاربری جنگل را تغییر دادند. همچنین در گذشته این ناحیه به شکارگاه سلطنتی تبدیل شد و پادشاهان انگلیس برای مراسم شکار  اغلب سری به این جنگل می‌زدند و بعدها نیز این منطقه توسط نجبای متعدد در اختیار گرفته شده و مورد استفاده بود.

در سال ۱۳۰۰ ویچ وود به سه بخش اصلی تقسیم شد: «ووداستاک» (Woodstock)، «کورن‌بری» (CornBury) و یک بخش که شاملی اسقف نشین وینچستر بود. در سال ۱۷۰۴ بخش ووداستاک از سوی خاندان سلطنی به «دوک مارلبرو» اهدا شد، اما حرص و طمع انسان دست از سر این منطقه بر نداشت به طوری که تنها در عرض دو سال، دو هزار جریب از این منطقه جنگلی تغییر کاربری داده شده و به عنوان مزارع و مناطق مسکونی مورد استفاده قرار گرفت و جاده‌های جدیدی در جنگل ساخته شد. اما بالاخره در سال ۱۸۶۷ و به همت یک کشیش و کلیسای او، آنچه از این جنگل باقی مانده بود مورد حمایت قرار گرفت که تا به امروز باقی مانده است.

در دورانی که ویچ وود به عنوان جنگل و شکارگاه سلطنتی مورد استفاده خانواده‌ی سلطنتی بود، توسط خدمتکاران وفادار شاه اداره می‌شد. مردانی که وظیفه‌ی نگهبانی و محافظت از این جنگل را برعهده داشتند به نام «جنگلبانان ویچ‌وود» شناخته می‌شدند و بعدها به عنوان «نگهبانان ویچ‌وود» معرفی شدند. وظیفه‌ی آن‌ها تأمین نیازهایی همچون الوار، چوب و ذغال و البته گوشت شکار بود، آنها همچنین تحت قوانین پادشاه از جنگل مراقبت کرده و از دست اندازی‌های احتمالی دیگران جلوگیری می‌کردند. به طوری که در مواردی حتی اجازه اسب سواری یا راهپیمایی کردن در جنگل نیز باید از این اشخاص گرفته می‌شد و اگر کسی از قوانین موجود تخطی می‌کرد، سر از دادگاه‌های مخصوص درآورده و می‌بایست پاسخگوی جرائم کوچک و بزرگ خود باشد.

خوشبختانه در سال‌های اخیر شماری از زمین‌هایی که روزگاری به منظور اهداف کشاورزی تغییر کاربری داده شده بودند، مجددا خریداری شده و شاهد کاشت درختان بومی انگلستان در این مناطق هستیم. ظاهرا با کاشت این درختان در نهایت شاهد تولد جنگلی به وسعت ۳/۶ هکتار خواهیم بود که «شیل‌بروک» (Shillbrook) نام دارد، همچنین جنگل دیگری نیز به وسعت ۵/۵ هکتار در همان نزدیکی در دست احداث است.

از اواخر دهه‌ی ۱۹۰۰ شاهد تجدید علاقه‌ی مردم به تاریخ و بازشناسی تاریخ و پیشینه ویچ‌وود هستیم. به طوری که از سال ۲۰۰۰ در مناطقی در محدوده ویچ وود قدیمی شاهد برگزاری نمایشگاه‌هایی به همین منظور هستیم. سعی برگزار کنندگان این نمایشگاه بر این مسئله متمرکز شده که حقایق تاریخی در مورد جوامع روستایی آن دوران، دستاوردها و نیز صنایع دستی آن دوره را مجددا به مردم معرفی کنند.

تاکنون که این امر با استقبال گسترده‌ی بازدید کنندگانی مواجه شده که حتی در شرایط بد آب و هوایی نیز به بازدید این نمایشگاه می‌آیند.از طرف دیگر انجمن تاریخ شناسی دانشگاه آکسفورد نیز در اقدامی به معرفی زندگی ساکسون‌ها در ویچ‌وود و در طول «ادوار تاریک» یا همان قرون وسطی پرداخته است.

اما داستان‌های متعددی در مورد اتفاقات روی داده در این جنگل نقل می‌شود که هم زاییده تخیلات افراد هستند و هم گاهی عجیب و غیر معمول هستند. شایع‌ترین رخدادهای ماورایی این جنگل شنیدن صدای حیوانات در اواخر بعد از ظهر است، اما مدرکی از حضور هیچ حیوانی در آن محدوده در دست نیست. بازدیدکنندگان همچنین از مشاهده‌ی کودکان گریان صحبت کرده و از تجربه‌ی دستانی جستجوگر صحبت می‌کنند که حین سواری یا پیاده روی در این منطقه‌ی جنگلی ترسناک، شانه‌های آنها را لمس کرده است.

از سوی دیگر یک روح به نام «ایمی رابسارت» (Amt Robsart) نیز دیگر عامل جذابیت این جنگل است که ظاهرا در زمان حیات خود با فردی به نام «رابرت دودلی» (Robert Doudly) از نجبای معروف انگلیسی ازدواج کرد، اما بعدها او به دلیل شکستگی گردن و طی حادثه‌ای مشکوک کشته شد. ظاهرا او بعدها هنگامی که شوهرش در حال شکار در جنگل بوده پیش رویش ظاهر شده و به او می‌گوید که ظرف مدت ده روز به او خواهد پیوست. به دنبال این ماجرا شوهر او بیمار شده و سرانجام در همان زمان تعیین شده جان می‌سپارد. باور برای این است هر کسی با روح این زن مواجه شود به سرنوشتی مشابه دچار خواهد شد.

جنگل قدیمی ویچ‌وود، آکسفوردشایر، انگلستان

امیدوارم از مطالعه این مطلب و همراهی با ما لذت برده باشید. نظر شما در مورد این جنگل قرون وسطایی، مرموز و شاید اندکی ترسناک چیست؟