پومرود، آلمانی ترین شهر برزیل

در حدود ۳۰ کیلومتری شمال Blumenau، شهری در برزیل، شهر پومرود (Pomerode) قرار دارد. نام این شهر را به این دلیل پومرود گذاشته‌اند که بنیانگذار آن، فردی از اهالی شهر پومرانیا (Pomerania)، منطقه‌ای در ساحل جنوبی دریای بالتیک، بین مرز آلمان و لهستان قرار دارد. این شهر بیش از ۱۵۰ سال پیش کشف شد و حتی امروزه هم ۹۰ درصد ساکنان ۲۵ هزار نفری آن، به زبان آلمانی صحبت می‌کنند که لهجه‌ی آن‌ها، لهجه‌ی مشخص قرن نوزدهمی Pommersch  است. 

پومرود شاید یکی از «آلمانی‌ترین شهرهای برزیل» باشد. به محض این که از دروازه‌ی طاق‌دار، وارد این شهر می‌شود، به این نکته پی می‌برید. هر کلبه و ساختمانی در این شهر، به سبک معماری سنتی آلمانی ساخته شده که از ویژگی‌های آن می‌توان به آجرهای از رده خارج با چهارچوب چوبی از رده خارج اشاره کرد که یک محیط روستایی آلمانی در سال‌های ۱۹۰۰ را به یاد می‌آورد. 

پومرود تنها شهر آلمانی در برزیل نیست. آلمانی‌های زیادی در قسمت‌های جنوبی این کشور زندگی می‌کنند. اجداد آن‌ها به صورت پی در پی خانه‌های خود را ترک کرده و مهاجرت خود  را در سال ۱۸۲۴ آغاز کردند و این مهاجرت‌ها بعد از شکست انقلای ۱۸۴۸ با سرعت بیشتری ادامه یافت. این مهاجران در آمریکا و کشورهای آمریکای جنوبی مثل برزیل سکونت یافتند.

این مهاجرت‌ها تا قرن بیستم ادامه داشت و هجوم  اصلی دیگر مهاجران، بلافاصله بعد از جنگ جهانی اول اتفاق افتاد. بین سال‌های ۱۸۲۴ و ۱۹۶۹، حدود ۲۵۰ هزار آلمانی به برزیل مهاجرت کردند، جایی که آن‌ها بعد از پرتغالی‌ها، ایتالیایی‌ها و اسپانیایی‌ها، چهارمین جامعه‌ی بزرگ مهاجران ساکن برزیل را تشکیل دادند. 

در حالی که تعداد مهاجران آلمانی که به برزیل مهاجرت می‌کردند، در مقایسه با مهاجران این کشور به آمریکا بسیار کمتر بود، اما تاثیر قابل توجهی بر ترکیب قومی برزیل، به خصوص در جنوب این کشور داشت. در اواخر قرن ۱۹، ۱۳/۳ درصد از جمعیت «ریو گراند دو سول»، آلمانی تبار بودند و این میزان در سال ۱۹۵۰ به ۲۱/۶ درصد رسید. 

در کتاب «The Monroe Doctrine»، نویسنده رشد این پدیده را این چنین توصیف می‌کند:

افزایش طبیعی جمعیت آلمانی در جنوب برزیل حیرت آور است. به عنوان یک قاعده، آن‌ها در خانواده ۱۰ الی ۱۵ کوچک وجود دارد. Blumenau، مستعمره‌ای که بیش از ۵۰ سال پیش آلمانی‌ها در آن ساکن شدند، در هر ۱۰ سال، جمعیتش دو برابر می‌شود. جنوب برزیل امروزه «آلمان بزرگ» خوانده می‌شود و آلمانی‌ها در این منطقه دارای برتری تجاری و مالی هستند. 

اتفاق خوبی که در قرن بیستم افتاد این بود که دولت برزیل، مردم را تشویق نکرد که به زبان آلمانی صحبت کنند. در دوران ریاست جمهوری گتویو وارگاس، حرف زدن به زبان آلمانی به طور موثر و با جدیت سرکوب یا ممنوع شد. اما سال‌ها است که دولت این کشور با آلمانی‌های برزیل با شکیبایی و سعه‌ی صدر برخورد می‌کند و وجود آن‌ها را تایید کرده و فرهنگ جمعیت آلمانی این کشور را پذیرفته است. امروزه زبان آلمانی بخشی از برنامه‌ی درسی مدارس محلی این منطقه است.