کجا عقاب طلایی ببینیم؟

عقاب طلایی یکی از بزرگترین اعضای خانواده عقاب‌ها و شاهین‌ها است. بال‌های این پرنده بسیار بزرگ است و بدن آن رنگ قهوه‌ای تیره و قهوه‌ای مایل به مشکی دارد. سر و گردن این پرنده رنگی طلایی دارد و همین عامل باعث شده تا به این پرندگان لقب «عقاب طلایی» را نسبت دهند. مطمئنا این مسئله بر کسی پوشیده نیست که عقاب‌ها حس بینایی بسیار قوی‌تر از انسان دارند. قدرت حس بینایی در عقاب طلایی به مراتب بیشتر هم هست! این پرندگان چشمان بسیار بزرگی دارند که اکثر فضای سر و صورت این پرندگان را اشغال کرده است. دید این پرندگان یک دید کاملا شفاف و رنگی است که به آن‌ها اجازه می‌دهد تا کوچکترین ذرات و حرکات را از فواصل بسیار دور مشاهده کنند و زیر نظر بگیرند.

قدرت دید عقاب‌های طلایی در روز بسیار زیاد است اما این حس بینایی قوی در شب کاهش می‌یابد. چشمان عقاب‌های طلایی نمی‌تواند جابه‌جایی زیادی داشته باشد اما سر این پرندگان قادر است تا ۲۷۰ درجه بچرخد؛ این قدرت چرخش گردن به اندازه میزان گردش سر جغد است. عقاب‌های طلایی یک پلک شفاف هم بر روی چشم خود دارند که از ورود گرد و غبار به درون چشم جلوگیری می‌کند.

عقاب‌های طلایی تمایل دارند تا در مناطق وسیع و باز کوهستانی زندگی کنند. از سوی دیگر می‌توان این پرندگان را در مناطق صحرایی و بیابانی هم یافت اما محل زندگی اصلی این پرندگان مناطق کوهستانی است. در هر صورت نمی‌توان از این مسئله چشم پوشی کرد که این پرندگان را می‌توان از سطح دریا مشاهده کرد تا مناطق کوسهتانی آلپ و هیمالیا؛ در نتیجه این پرندگان به نسبت محل زندگی خود توزیع نسبتا وسیع، پراکنده و متنوعی دارند. عقاب‌های طلایی غالبا در شمالی‌ترین بخش‌های آمریکای شمالی و همچنین بخش‌هایی از آسیا زندگی می‌کنند و در فصل زمستان مهاجرت می‌کنند.

عقاب‌های طلایی قادرند تا مسافت‌های بسیار طولانی را برای پیدا کردن غذای خود پرواز کنند. این پرندگان شکارچیان بسیار ماهری هستند. بعضی اوقات این پرندگان به صورت جفتی شکار می‌کنند به این صورت که یکی از عقاب‌ها طعمه را بیرون می‌کشد و آن را به سمت عقاب دیگر هدایت می‌کند. پنجه‌های بسیار قوی این پرندگان برای شکار کردن، کشتن و حمل طعمه به کار می‌رود در حالیکه نوک این پرندگان تنها برای غذا خوردن مورد استفاد ه قرار می‌گیرد.

عقاب‌های طلایی از موش خرماها، خرگوش‌های کوهستانی، موش‌ها، پرندگان کوچک‌تری که آهسته پرواز می‌کنند، سمورها، روباه‌ها و حتی گوزن‌ها تغذیه می‌کنند. پس از یک شکار موفق، عقاب‌های طلایی می‌توانند تا چند روز بدون غذا فعالیت کنند. در مورد شکار روباه و گوزن این نکته لازم به ذکر است که تنها عقاب‌ها طلایی بزرگ جثه ممکن است از روباه و گوزن‌های کوچک جثه‌تر تغذیه کنند.

این پرندگان معمولا زندگی منزوی و غیر اجتماعی دارند اما در طی فصول سرد به صورت گروه‌های کوچک زندگی می‌کنند. عقاب‌های طلایی برای خود قلمرو تعیین می‌کنند و شدیدا بر روی قلمرو خود حساس هستند. اگر عقابی وارد قلمرو عقاب دیگری شود، قطعا جنگی بین دو عقاب طلایی شکل خواهد گرفت. عقاب‌های طلایی نسبت به سایر گونه‌های عقاب، بسیار پرخاشگرتر و مهاجم‌تر هستند. عقاب‌های طلایی بالغ معمولا هراسی از سایر حیوانات ندارند و غالبا شکارچی طبیعی خاصی ندارند اما از سویی دیگر جوجه عقاب‌ها بسیار شکار می‌شوند.

عقاب‌های طلایی در قدیم بسیار توسط انسان‌ها شکار شدند و از بین رفتند به این دلیل که انشان‌ها فکر می‌کردند که عقاب‌های طلایی به گله‌شا آسیب می‌رسنند در صورتی که تا کنون این مسئله ثابت نشده است. به تازگی نسل عقاب‌ها رو به رشد است و تیم‌های بسیاری با دنبال کردن الگوی مهاجرت آن‌ها سعی در کمک به جمعیت عقاب‌های طلایی دارند.

نظر شما در مورد عقاب‌های طلایی چیست؟ نظرات خود را با کجارو در میان بگذارید.