تصاویری که برای سفر به ماچو پیچو ترغیبتان می‌ کند

قلعه ماچو پیچو در قرن پانزدهم توسط امپراتوری «اینکا» (Inca) بنا شده است و در قرن شانزدهم زمانی که اسپانیاردها آن را فتح کردند به حال خود رها شد و تا سال ۱۹۱۱ در دنیای بیرون کسی از آن خبری نداشت. امروزه ماچو پیچو یک یاز مشهورترین مکان‌های باستانی محسوب می‌شود و در سال ۱۹۸۳ توسط یونسکو به‌عنوان میراث جهانی ثبت شد. در این مقاله، گزارشی از سفر سوفی مورای موریس (Sophie Murray-Morris) به ماچو پیچو را می‌خوانید که در مجله اینترنتی گردشگری metro.co.uk منتشر شده است:

ماچو پیچو روی نقشه

با گشت‌وگذار در اطراف ماچو پیچو باز هم نمی‌توان تصور کرد که زمانی که توسط کاوشگران کشف شد، این مکان چه شکلی بود. مورخ آمریکایی «هیرام بینگام» (Hiram Bingham) در سال ۱۹۱۱ توسط افراد محلی به خرابه‌های این قلعه آورده شد. در آن زمان خرابه‌ها با آسانی قابل‌مشاهده بودند و گیاهان روی آن‌ها را پوشانده بودند. گروه او در سال‌های ۱۹۱۲ و ۱۹۱۵ شروع به تمیزکاری مشقت‌بار گیاهان رشد کرده در دور و اطراف قلعه کردند؛ بنابراین، همان طور که قابل تصور است، این قلعه بسیار متفاوت از آن چیزی بود که اکنون مشاهده می‌شود.

من قبل از بازدید از ماچو پیچو صدها تصویر از آن را دیده بودم که اکثر آن‌ها در صفحه اینستاگرام گردشگران بود که با فیلترهای سوال برانگیز و نوردهی زیاد تصویربرداری شده بود. ولی مثل همیشه حتی یک تصویر هم دیدی از قدم زدن در اطراف ماچو پیچو، پایگاه عظیم اینکاها، به من نمی‌داد.

من در ساعت چهار صبح از «کوزکو» (Cusco) سفر طولانی خود به ماچو پیچو را شروع کردم. در آن زمان حومه‌ی شهر پرو پوشیده از سیاهی بود و سگ‌های ولگرد سر غذاهای دورریز در وسط خیابان نزاع می‌کردند و هیچ چراغ خیابانی در دیدرس نبود.

سگ‌ها تنها مواردی نبودند که رانندگی در این جاده پرویی را با مشکل مواجه می‌کردند. کنده‌های درخت و سنگ‌های بزرگ نیز مسیر را سد می‌کردند. روز قبل برخی از افراد محلی به‌دلیل تصادفی که در اطراف فرودگاه رخ داده بود جاده را مسدود کرده بودند، بنابراین مانع عزیمت هزاران گردشگر دیگر به ماچو پیچو شده بودند.

در سال‌های اخیر یک فرودگاه بین‌المللی جدید در شهر چینچرو (Chinchero) به دستور رئیس‌جمهوری قبلی پرو در دست افتتاح است. از دید افراد محلی این طرح بسیار خوشایند بود زیرا که فکر می‌کردند که فرودگاه‌های لیما (Lima) و کوزکو بیش از اندازه شلوغ شده است و پر از مسافرانی است که قصد بازدید از این مکان باستانی را دارند.

تصادف رخ داده و مسدود شدن جاده‌ها ناشی از آن بدین معنی است که یک تور سه روزه تبدیل به تور ۲۴ ساعته شده است که بایستی ساعت ۴ صبح از خواب بیدار شده تا به قطار اینکا ریل (Inca Rail) از اولانتایتامبو (Ollantaytambo) به آگواس کالینته (Aguas Calientes) برسم.

سپیده‌دم ابرهای سیاه کنار رفته و ییلاقات تماشایی پرو نمایان شد. کوه‌های پر از برف و دریاچه‌ها تا ایستگاه قطار همراهی می‌کنند، جایی که قطار اینکا ریل تا آگواس کالینته یک ساعت و چهل‌وپنج دقیقه فاصله دارد.

ماچو پیچو در زبان ملی کوئنچوا (Quechua) به معنی «قله قدیمی» است. به نظر می‌رسد که ماچو پیچو یک تفرجگاه تابستانی برای رهبران اینکا بود. برخی نظریه‌ها هم بیانگر اهداف نظامی برای آن هستند و این مسئله هنوز به‌صورت معما باقی مانده است.

راهنمای تور ما گفت که ساخت این بنا ۸۰ سال به طول انجامیده است و متوسط طول عمر در آن زمان ۵۰ سال بود، این بدین معنی است که اکثر کسانی که شروع به ساختن این بنا کردند هرگز اتمام آن را ندیدند.

راهنمای تور همچنین گفت که تقریبا ۴۰۰ نفر در ماچو پیچو زندگی می‌کرده‌اند. این مسکن بسیار منظم بود و برای کشاورزی، اعضای خانواده سلطنتی و کارگر بخش‌های جدا در نظر گرفته بودند. قسمت‌های مختلف با نوع دیوار ساختمان‌های آن قسمت مشخص می‌شد. به‌عنوان مثال دیوارهای با سنگ‌های بزرگ و صیقلی نشان‌دهنده مهم‌ترین ساختمان ماچو پیچو است از جمله معبد خورشید (Sun Temple). زمین‌های مزرعه در ماچو پیچو به این معنی است که مردم آنجا به‌اندازه کفایت گوشت آلپاکا (alpaca) که نوعی شتر بی‌کوهان در آمریکای جنوبی است، گوشت خوک، ماهی، گیاهان، میوه‌ها و سبزی‌ها برای مصارفشان داشتند.

نظرتان در مورد تصاویر فوق چیست؟ آیا مایلید به یکی از عجایب هفت‌گانه جهان با طبیعت بکر سفر کنید؟ نظرتان را در قسمت دیدگاه ها با کجارو در میان بگذارید.