کارخانه‌ دیروز، اقامتگاه تماشایی امروز

داستان این عمارت تماشایی مرهون ذهن یک معمار خلاق است، «ریکاردو بوفیل» (Ricardo Bofill) معمار اسپانیایی است که ظاهرا یک امر غیر ممکن را ممکن کرده و ماحصل تلاشش، بنایی است تماشایی و دلفریب که از میان آواری در حال فروریختن جان گرفته است.

در سال ۱۹۷۳ این معمار به صورت اتفاقی با کارخانه‌ی سیمانی و متروکه مواجه شد که به سرعت توجهش را به خود جلب کرد. در واقع ریکاردو برخلاف بسیاری به دیوارهای فرسوده و رنگ پریده‌ی این بنا نگاه نکرد، بلکه او به سرعت جهانی از ممکن‌ها را پیش چشمش مشاهده کرد که دست او را برای پیاده کردن ایده‌های ذهنیش باز می‌گذاشتند.

۴۵ سال بعد ساختمان متروکه‌ی آن روزها به صورت کامل نوسازی و به یک خانه زیبا و منحصربفرد تبدیل شده که چشم‌ها را محو تماشای خود می‌کند.

اما ریکاردو چگونه امکاناتش را برای مرمت و تعمیر این خانه بسیج کرد؟ این کارخانه‌ی قدیمی درست در حاشیه‌ی شهر بارسلونا واقع شده و در زمان جنگ جهانی دوم به عنوان محل نگهداری ماشین آلات فرسوده مورد استفاده قرار داشت، اما در نهایت متروکه و سپس تعطیل شد.

ریکاردو و تیمش بعد از خرید این کارخانه شروع به بازسازی آن کردند. پرواضح است که هزینه‌های لازم برای چنین بازسازی گسترده‌ای تا چه اندازه سنگین خواهد بود و به همین دلیل معمار خوش فکر ما ایده‌ای دیگر را در دستور کار خود قرار داد. او تصمیم گرفت نمای بیرونی ساختمان را با گل‌ها و گیاهان بپوشاند و در عوض فضای داخلی آن را با ذوق و سلیقه مبلمان کرده و یک فضای مناسب و امروزی برای زندگی و نیز یک فضای کاری مجهز به امکانات لازم را تهیه و تدارک ببیند.

دودکش‌های صنعتی این مکان که روزی مملو از دود بودند، امروزه با پوشش سبز رنگ و باطراوت پوشیده شده و جذاب و دیدنی شده‌اند. یک مثال خوب و در خور ستایش از تغییر و تحولی که از یک ذهن خلاق نشأت گرفته است.

در ادامه از شما دعوت می‌کنیم نگاهی دقیق‌تر به گوشه و کنار این بنا داشته باشید که دست کمی از یک جاذبه‌ی گردشگری زیبا و تماشایی ندارد.

نظر شما در مورد ایده‌ی این معمار چیست؟ آیا شما هم مایل به زندگی در چنین بناهایی هستید؟ نظرات خود را با ما در کجارو در میان بگذارید؟