میراث جهانی یونسکو در آسیا (قسمت دوم)
میراث جهانی یونسکو مجموعه‌ای از مکان‌های فرهنگی یا طبیعی ثبت شده در سازمان جهانی یونسکو هستند. کشورهای مختلف می‌توانند میراث فرهنگی یا جاذبه‌های طبیعی ارزشمند خود را برای ثبت در این فهرست به یونسکو معرفی کنند. در قسمت قبل با تعدادی از میراث جهانی یونسکو که در آسیا قرار دارند، آشنا شدیم. در این قسمت، این فهرست را دنبال می‌کنیم. با کجارو همراه باشید.
مقاله‌های مرتبط:
قاره‌ی پهناور آسیا در تمام ابعاد، دارای تنوع و گستردگی است. چه از نظر جاذبه‌های طبیعی و چه از نظر جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی، بیشترین تنوع و گوناگونی را در این قاره می‌توان مشاهده کرد. همین گستردگی باعث شده که قاره‌ی آسیا، سهم زیادی در فهرست میراث جهانی یونسکو داشته باشد. در قسمت قبل با تعدادی از این آثار و جاذبه‌ها آشنا شدیم. این فهرست را در ادامه دنبال کنید.
۶. آثار تاریخی و باستانی کیوتو، ژاپن
کیوتو که از سال ۷۹۴ میلادی تا قرن نوزدهم پایتخت ژاپن بود، هزاران سال است که به‌عنوان مرکز اصلی فرهنگ ژاپن شناخته می‌شود. معماری مذهبی بناها بین قرون هفت تا هشت میلادی به اوج شکوفایی خود رسید. طراحی باغ‌های این مجموعه از قرن نوزدهم، الهام‌بخش طراحی باغ در بسیاری از کشورهای دنیا بوده است.
این منطقه‌ی باستانی با معماری چوبی سنتی ژاپن و باغ‌های زیبای ژاپنی شناخته می‌شود. موزه‌های هنری، معباد بودایی و کاخ‌های بزرگ، این مجموعه‌ی ارزشمند و دیدنی را تشکیل می‌دهند.
این مجموعه شامل ۱۷ مکان است که در سه شهر کیوتو، اوجی و اوتسو قرار دارند. ۱۳ معبد بودایی، ۳ معبد شینتویی و یک کاخ، این مجموعه را تشکیل می‌دهند. یونسکو در سال ۱۹۹۴ این مجموعه را به فهرست میراث جهانی خود افزوده است.
۷. دیوار بزرگ چین
دیوار بزرگ چین که ۲۰ هزار کیلومتر طول دارد، به‌منظور دفاع از قلمروی امپراتوری‌های مختلف حاکم بر چین در مقابل مهاجمان شمالی ساخته شده است. این مجموعه‌ی عظیم و خارق‌العاده از استحکامات متعددی چون برج دیده‌بانی، مسیر عبور اسب و گذرگاه، قلعه و دیوار تشکیل شده است. این دیوار علاوه بر اینکه مدت‌های مدیدی از خاک این کشور دفاع کرده، فرهنگ و سنت‌های چین را نیز حفظ کرده است.
تاریخ ساخت دیوار چین به قرن پنجم تا هشتم قبل از میلاد باز می‌گردد. دیوار بزرگ چین یکی از عجایب هفت‌گانه‌ی جدید جهان است. ساخت این دیوار دفاعی بزرگ، بیش از دو هزار سال طول کشیده است. اولین بخش‌های این دیوار از قرن هشتم پیش از میلاد ساخته شده‌اند. گرچه بخش‌هایی از دیوار به‌خوبی حفظ و نگه‌داری و در صورت لزوم بازسازی و تعمیر می‌شود اما بخش‌های بسیاری از آن در طول زمان از بین رفته است. در سال ۲۰۰۱، دیوار چین با هفتاد هزار بازدیدکننده در روز، پربازدیدترین سازه‌ی جهان بود.
در مورد دیوار چین، بیشتر بخوانید:
۸. ریل‌های کوهستانی هند
سه راه آهن کوهستانی هند که بین سال‌های ۱۸۸۱ تا ۱۹۰۸ در دوران سلطه‌ی حکومت استعماری بریتانیا ساخته شده‌اند، نشانی از مهارت‌های پیشرفته‌ی مهندسی آن دوران هستند. این مسیرها، روستاهای مختلف را به هم پیوند می‌دهد و دسترسی به دشت‌ها و فلات‌های مناطق کوهستانی هند را ممکن می‌کند. مناطقی که این راه آهن در آن‌ها کشیده شده است، به‌شکل قابل ملاحظه‌ای از نظر اجتماعی و اقتصادی، تحت‌تاثیر این توسعه قرار گرفته‌اند. این ریل‌ها هنوز هم مورد استفاده قرار می‌گیرند.
این ریل‌های کوهستانی شامل پنج خط راه آهن هستند که از این پنج خط، راه‌آهن هیمالیایی دارجیلینگ، راه آهن کوهستانی نیلگیری و راه آهن کالکا شیملا در میراث جهانی یونسکو ثبت شده‌اند.
راه آهن هیمالیایی دارجیلینگ یکی از راه آهن‌های باریک است که جالپایگوری را به دارجیلینگ متصل می‌کند و حدود ۸۶ کیلومتر طول دارد.
راه آهن کوهستانی نیلگیری در سال ۲۰۰۵ به فهرست میراث جهانی یونسکو اضافه شده است.
راه‌آهن کالکا شیملا یکی از راه آهن‌های باریک است که در شمال غرب هند قرار دارد و به خاطر مسیرهای کوهستانی و خیره‌کننده‌ای که از آن‌ها عبور می‌کند، بسیار مشهور است. طول این راه آهن ۲۱۶۹ متر است.
۹. معبد زرین دامبولا (Golden Temple of Dambulla)، سری لانکا
این معبد که در مرکز سریلانکا قرار دارد، یکی از بزرگترین و بهترین معابد غاری حفاظت‌شده در سری لانکا است. دیوارها و محراب‌های این معبد با تندیس‌ها و تصاویری از آیین‌های بودایی تزیین شده‌اند. این معبد از یک قرن پیش از میلاد، جایی برای زیارت و انجام اعمال مذهبی بوده است.
بیش از ۸۰ غار ثبت شده در نواحی اطراف معبد وجود دارد. جاذبه‌های گردشگری اصلی این مجموعه در پنج غار قرار دارند و شامل تندیس‌ها و نقاشی‌های مذهبی هستند. درمجموع ۱۵۳ تندیس بودا، ۳ تندیس از پادشاهان سری لانکا و ۴ تندیس از خدایان و الهه‌ها در این مجموعه وجود دارد. نقاشی‌های دیواری، مساحتی معادل ۲۱۰۰ مترمربع را در بر می‌گیرند. مکان‌های آرامگاهی با اسکلت‌هایی با ۲۷۰۰ سال قدمت در نزدیکی این منطقه وجود دارد. قدمت این مجموعه به قرن اول پیش از میلاد بر می‌گردد. تندیس‌های بودای موجود در این مجموعه، ابعاد متفاوتی دارند که طول بلندترین آن‌ها به ۱۵ متر می‌رسد.
۱۰. جنگل‌های بارانی استوایی سوماترا (The tropical rainforest heritage of Sumatra)، اندونزی
این مجموعه شامل سه پارک ملی است و مساحتی بیش از ۲ میلیون هکتار را در بر می‌گیرد. تنوع گونه‌های گیاهی و جانوری این منطقه بسیار چشمگیر است. ۱۰ هزار گونه گیاه، ۲۰۱ گونه پستاندار و بیش از ۵۵۰ گونه پرنده در این زیستگاه زندگی می‌کنند. چشم‌اندازهای بی‌نظیر این پارک‌های ملی شامل انواع غارها، آبشارهای بلند، دریاچه‌ها و بلندترین آتشفشان اندونزی است.
این مجموعه که از سه پارک ملی تشکیل شده، در سال ۲۰۰۴ به فهرست میراث جهانی یونسکو، افزوده شده است. تمامی نواحی این مجموعه، چشم‌انداهای شگفت‌انگیزی از انواع زیستگاه‌های طبیعی را به نمایش می‌گذارند. دریاچه‌‌ی شگفت‌انگیزی چون Gunung Tujuh، آتشفشان Kerinci و چندین آتشفشان کوچک دیگر و نواحی ساحلی، از جاذبه‌های طبیعی این محدوده هستند. این سه پارک، ۵۰ درصد از تنوع گیاهی سوماترا را در بر می‌گیرند. بزرگترین گل جهان (زنبق بدبو) و بلندترین گل جهان (گل جسد(Amorphophallus titanum)) در این جنگل‌ها رشد می‌کنند.
زنبق بدبو(Rafflesia arnoldii) بزرگترین گل جهان، در سال ۱۸۱۸ میلادی برای اولین بار در جزیره‌ی سوماترا کشف شد. قطر این گل به حداکثر ۱/۵ متر و وزن آن به ۸ کیلو می‌رسد. زنبق بدبو گل ملی کشور اندونزی است.
دیدگاه