چرا جاده‌ ها خط‌ کشی می‌شوند؟

جای تردیدی نیست که همگان از دلیل وجود و اهمیت خط‌کشی در پیشگیری از خطرها و تصادف‌ها در سفرهای جاده‌ای اطلاع دارند؛ ولی سوالی که مطرح می‌شود این است که این خط‌ها چگونه و از چه زمانی بر روی جاده‌های آسفالته به وجود آمده‌اند؟ این مورد یکی از سوال‌های رایج گردشگران در طول سفرهای تابستانی است.

بر اساس تاریخچه علائم راهنمایی و رانندگی، قدمت نخستین خط سفید جاده‌ای به سال ۱۹۱۸ و کشور انگلستان باز می‌گردد. اگرچه این مسئله به سرعت فراگیر شد، ولی تا سال ۱۹۲۶ میلادی مفهوم امنیت جاده‌ای را در بر نمی‌گرفت. در سال‌های دهه ۱۹۳۰ و در دورانی که چراغ‌های راهنمایی وجود خارجی نداشتند، این خطوط به منزله علامت امتداد جاده مورد استفاده قرار می‌گرفتند و پایان خط محل توقف محسوب می‌شد؛ در محل توقف نیز اغلب یک نفر از پلیس‌های راهنمایی و رانندگی برای کنترل و هدایت ترافیک حضور داشت.

این روند ادامه یافت تا این‌که در سال‌های دهه ۱۹۵۰ خطوط زرد نیز به مجموعه علائم راهنمایی و رانندگی اضافه شدند. در واقع، دو رنگ زرد و سفید به ‌طور همزمان در جاده‌ها و معابر مورد استفاده قرار گرفتند، به طوری که خط سفید نشانگر جاده‌های یک‌ طرفه و خط زرد علامتی برای جاده‌های دو طرفه بود. همچنین در سال ۱۹۵۶، خط‌های منقطع به ‌صورت نوآوری جدیدی در خط‌کشی جاده‌ها و معابر برای مقابله با تردد سایر خودروها در سطح جاده وارد عرصه شدند. نکته جالب توجه در مورد استفاده از این خط‌چین‌ها این است که به هنگام رانندگی می‌توانید آن‌ها همانند یک جفت پای دراز تجسم کنید. البته طبق اعلام اداره حمل‌ونقل ایالت میشیگان طول هر یک از این خط‌چین‌ها به ۳ متر می‌رسد.

در کشور آمریکا نیز نخستین جاده به نام جاده ترنتون ریور (Trenton's River Road) در منطقه وین‌ کانتری (Wayne County) ایالت میشیگان و در سال ۱۹۱۱ خط‌کشی شد. بنا به اعلام اداره حمل‌ونقل ایالت میشیگان، این کار توسط ادوارد هینز (Edward Hines)، رئیس وقت اداره راهداری منطقه، و به دنبال انحراف یک کامیون حمل شیر از جاده انجام شد. تصویر وی پس از مرگ در سال ۱۹۷۲ در راهرو افتخارات اداره حمل‌ونقل میشیگان نصب شد.