دریاچه های مرموز صحرای باداین جاران

مقاله‌ی مرتبط:

اگرچه افراد زیادی خارج از چین با این صحرا آشنا نیستند، اما باداین جاران بیشترین شهرت خود را به خاطر داشتن بلندترین تپه‌های شنی‌اش روی زمین به‌ دست آورده است. طول برخی از این تپه‌های شنی به بیش از ۵۰۰ متر می‌رسد. باداین جاران اقلیمی بسیار خشک دارد که میزان باران سالانه‌اش بین ۵۰ تا ۶۰ میلی‌متر است. حدودا ۴۰ تا ۸۰ بار از این بارش‌ها قبل از اینکه به‌ صورت باران درآیند، تبخیر می‌شوند.

به‌رغم این آب‌وهوای خشک، یکی از ویژگی‌های منحصربه‌فرد باداین جاران، وجود تقریبا ۱۴۰ دریاچه درست در میان تپه‌های شنی‌ است. نام این صحرا از همین دریاچه‌ها به عاریت گرفته شده که در زبان مغولی به‌ معنی "دریاچه‌های مرموز" است.

برخی بر این باورند که دریاچه‌های مرموز از چشمه‌های آب‌های زیرزمینی تغذیه می‌شوند که در زیر شن‌زارهای حرکت می‌کنند و در نهایت بین تپه‌های شنی تشکیل دریاچه می‌دهند؛ جایی که رسوب شن‌ها درشت‌تر شده و راه جریان آب را می‌بندند. منبع این آب‌های زیرزمینی، بارش باران و نیز برف‌های آب‌ شده‌ای است که از کوهستان‌های اطراف صحرا جاری می‌شود. این کوهستان‌ها صدها کیلومتر از صحرا فاصله دارند. جریان آبی که از این کوهستان‌ها نشئت می‌گیرد، از بین صخره‌های ترک‌خورده و نیز از زیر شن‌زارها عبور می‌کند و در نقاط مختلف ظاهر می‌شود که دریاچه‌های متعددی را پدید می‌آورد. اگرچه این چشمه‌ها حامل آب آشامیدنی هستند، اما اغلب دریاچه‌ها آبی شور دارند که می‌توان دلیل این شوری را در میزان بالای تبخیر آب جستجو کرد. برخی از این دریاچه‌ها به‌ علت وجود میزان زیادی از جلبک‌ها، میگوها و مواد معدنی تغییر رنگ می‌دهند. همچنین بعضی از دریاچه‌های نمک، به خاطر تبخیر بیش از حد، لایه‌های نمکی در اطراف و حاشیه‌ی دریاچه‌ها ایجاد کرده است.

آب آشامیدنی دریاچه‌ها، منبعی برای وجود حیات در صحرا محسوب می‌شود. بادیه‌نشینان گله‌های شتر، بز و اسب خود را با این چشمه‌ها سیراب می‌کنند. در اطراف بیشتر دریاچه‌ها، انواع سبزیجات و گیاهان رشد می‌کنند که موجب مسکون شدن این مناطق شده است.

طی دهه‌های اخیر، برخی از این دریاچه‌ها به‌ دلیل کاهش آب‌های زیرزمینی، خشک یا به‌کلی محو شده‌اند. دلیل اصلی کاهش آب‌های زیرزمینی، استفاده ساکنان منطقه از آن‌ها، آبیاری گیاهان، تغییر مسیر آب و نیز افزایش جمعیت منطقه است.

تصویر ماهواره‌ای از دریاچه‌های این صحرا