جزیره ای که مارها در آن حکومت می‌کنند
جزیره مارها، جزیره ای در خلیج ایالت سائوپائولوی برزیل است. این جزیره خانه‌ی گونه‌های مختلفی از مارها، از جمله یک گونه محلی به نام افعی سر نیزه ای است که یکی از سمی ترین مارهای دنیاست. در ادامه با کجارو همراه باشید.
مقالات مرتبط:
«ایها دا کیمادا گراند» ملقب به جزیره مارها، جزیره‌ای ۴۳۰ هزار متری است که حدود ۳۳ کیلومتری خلیج ایالت سائوپائولوی برزیل قرار دارد. این جزیره خانه گونه‌های زیادی از مارها، ازجمله یک گونه محلی به نام افعی سر نیزه طلایی‌ست که یکی از سمی‌ترین مارهای دنیا به شمار میرود. بر اساس پیش‌بینی‌های انجام شده در سال ۲۰۱۵، بین ۲ تا ۴ هزار مار در جزیره هستند، این یعنی به طور میانگین یک مار در هر ۷۵ مترمربع از کل جزیره.فرهنگ عامه محلی هم پر از داستان‌های وحشتناک مرگ‌ومیر آدم‌هایی است که در سواحل جزیره پرسه می‌زده‌اند. داستان ماهیگیری که در جستجوی موز آمده بود یا خانواده فانوس‌بانی که آنجا زندگی می‌کرده‌اند.
تا به حال هیچ گزارش رسمی از گزیده شدن انسان به‌وسیله افعی سرنیزه‌ای طلایی وجود نداشته است، بنابراین میزان سمی بودن زهرش روی انسان نمی‌توانسته امتحان شود، اما سر نیزه‌ای‌های دیگر بیش از هرگونه مار دیگری در شمال یا جنوب آمریکا باعث بیماری‌های ناشی از مارگزیدگی و مرگ و میر انسان‌ها شده‌اند.
با یک‌بار گزیده شدن توسط مار سرنیزه‌ای ۷ درصد احتمال مرگ وجود دارد. حتی در صورت درمان شدن، قربانیان این مار همچنان با ۳ درصد احتمال مرگ روبرو هستند. مرگ معمولاً از خونریزی روده، نارسایی کلیه، خونریزی مغزی یا نکروز شدید بافت عضلانی ناشی می‌شود. زهر در واقع گوشت و بافت بدن را، برای راحت‌تر هضم شدن توسط مار، در خود حل می‌کند. تحقیقات نشان داده، زهر افعی سرنیزه‌ای طلایی، سریع‌ترین عملکرد را در این نوع زهر‌ها داراست.
مارهای جزیره در اصل از همان گونه موجود در سرزمین‌های میانی برزیل بودند، یعنی زمانی که جزیره و خشکی اصلی به یکدیگر متصل بودند. بین ۱۰ هزار تا ۱۲ هزار سال پیش با بالا آمدن سطح دریا، «کیمادا گراند» از خشکی برزیل جداشده و جمعیت مارهای آن دورافتاده می‌شوند. چون هیچ پستاندار کوچکی در جزیره نیست که مارها شکارش کنند، مارها خود را با زندگی روی درختان وفق داده‌اند، چرا که منبع اصلی تغذیه آن‌ها پرندگانی بوده‌اند که در راه کوچ کردنشان از جزیره گذر می‌کنند.
مارهای جزیره یاد گرفته‌اند روی دمشان به‌صورت کشیده میان درختان بمانند و ناگهان پرنده‌هایی را که روی شاخه‌ها استراحت می‌کنند بقاپند. زهرشان همچنین طوری تکامل یافته که از زهر برادرانشان در سرزمین اصلی ۵ برابر قوی‌تر شده است. این برای کشتن سریع‌تر پرندگان مورد نیازشان بود، وگرنه آن‌ها پرواز می‌کردند و می‌رفتند. وقتی پرنده‌ای گذر نمی‌کند آن‌ها خود را با خوردن قورباغه، حلزون و هزارپا سیر می‌کنند.
در حال حاضر جزیره خارج از دسترس انسان است و دولت برزیل بسیار سخت گیرانه کنترل می‌کند که چه کسی و در چه زمانی از جزیره بازدید می‌کند. بازدیدکنندگان عموماً زیست شناسان و محققانی هستند که با اجازه مخصوصی که به آن‌ها داده شده برای تحقیق و مطالعه بر روی مار سرنیزه‌ای طلایی، از جزیره بازدید می‌کنند. نیروی دریایی برزیل سالی یک بار برای تعمیر و نگه‌داری فانوس دریای به جزیره سر می‌زند.
باوجود همه خطرات، قاچاقچیان حیات‌وحش برای به دام انداختن افعی طلایی به جزیره می‌روند تا آن‌ها را با قیمت‌های زیاد در بازار سیاه به فروش برسانند.
دیدگاه