الاویل، شهر ارواح

 الاویل در سال ۱۸۶۱، زمانی که جورج درو، عمارتی را در قسمت غربی رود سووانه ساخت، بناشد. او یک تاجربود اما بعد از دوره بازسازی آمریکا، اولین فرماندار ایالت فلوریدا شد. او به احترام خدمتکار سیاه‌پوست خود، الا، که سال‌ها به وی خدمت کرده بود، اسم این شهر را الاویل گذاشت. درو و شریکش لوییس باکی، بعد از جنگ داخلی آمریکا، یک کارخانه‌ی چوب‌بری احداث کردند و آنجا دستگاه‌ و ماشین‌های بخار را به‌ کار گرفتند. آنها در مدت کوتاهی کارخانه را گسترش دادند و بیش از ۵۰۰ نفر در آن‌ جا مشغول به‌ کار شدند. در نهایت راه‌آهن فلوریدا، یک خط ریلی با سرویس مستقیم به کارخانه احداث کرد.

الاویل به‌ سرعت توسعه یافت و در اوایل سال  ۱۸۷۰ جمعیت آن به ۱۰۰۰ نفر رسید. این شهر علاوه بر کارخانه و ایستگاه راه‌‌آهن، یک فروند کشتی بخار، یک خانه ماسونی، دو کلیسا، دو مدرسه و یک فروشگاه داشت. جورج درو بعد از جنگ‌های داخلی آمریکا به یکی از ثروتمند‌ترین تاجران فلوریدا تبدیل شد و در سال ۱۸۷۶ به عنوان فرماندار ایالت انتخاب شد.

بعد از این‌ که دوره فرمانداری او به پایان رسید، سهام کارخانه‌ی خود را که با باکی شریک بود، واگذار کرد و از الاویل به  جکسون‌ویل رفت تا در فعالیت‌های اقتصادی دیگر سرمایه‌گذاری کند.در سال ۱۸۹۸ کارخانه‌ی چوب‌بری الاویل دچار حریق شد. اگر چه کارخانه را به سرعت بازسازی کردند، ولی دیگر درخت کاج کافی برای استفاده وجود نداشت. در اوایل سال ۱۹۰۰، سیل‌های عظیم رودخانه‌ها و افسردگی شدیدی که در آمریکا همه‌گیر شده بود، اثرات مخرب خود را بر شهر گذاشت. سرانجام در سال ۱۹۴۲، بعد از بسته شدن اداره پست، شهر از سکنه خالی شد. عمارت درو، بعد از خرابی‌هایی که سیل به بار آورده بود، متروکه شد و پس از چند سال خرابی در سال ۱۹۷۰ با خاک یکسان شد. در سال ۱۹۸۶، پل هیلمن که در سال ۱۹۲۵ توسط دولت فدرال ساخته شده بود، به‌دلیل ساخت راه اصلی جدید، بلا‌ استفاده ماند.

امروزه آثار کمی از شهر الاویل باقی مانده است. پل قدیمی هنوز هم پابرجاست و نمایی زیبا از لبه آهکی رود سووانه و پل ریلی به نمایش گذاشته است. اگر در فلوریدا به سمت انتهایی غرب پل هیلمن قدم بزنید، شاید ستون‌های عمارت ویران‌شده‌ی درو را ببینید، اگر چه اغلب پوشیده از  گیاه است. یک چرخ لنگر که از کارخانه چوب‌بری به‌ جا مانده، در نزدیکی  پارک رود سووانه به نمایش گذاشته شده است. یک قبرستان قدیمی در قسمت جنوبی بزرگراه ۹۰ واقع شده است. جالب است که فقط تعداد کمی از خانه‌های متروکه‌ی این شهر خالی مانده‌اند؛ مردم  در بعضی از این خانه‌ها، علی رغم ویرانی و فرسودگی، سکونت دارند.

منبع؛atlasobscura