راهنمای صعود به اورست (قسمت سوم)
بهدنبال مقالههای پیشین (صعود به اورست ۱ و ۲ ) در این مقاله هم سفر خود را تا صعود به قله ادامه میدهیم. با کجارو همراه باشید.
کمپ اصلی تا کمپ شماره ۱ (۵۹۴۳ متر)
از کمپ اصلی بهسمت کمپ ۱ که میروید باید از آبشار یخی خمبو بگذرید. این قسمت خطرناکترین بخش صعود است. این آبشار نوعی یخچال متحرک است و پیوسته در حال تغییر است و به هیچ عنوان نمیتوان به آن اعتماد کرد. همواره تکههای یخ بهطور ناگهانی فرو میریزند. در این مواقع شرپاها آبشار را چک میکنند تا بهترین محل را برای عبور پیدا کنند.
معمولا از این قسمت باید شبانه صعود کنید، چون گرمای روز باعث حرکت سریعتر یخها میشود.
کمپ ۱ (۵۹۴۳) تا کمپ ۲ (۶۴۰۰ متر)
تقریبا ۶ ساعت باید راه بروید تا به این نقطه برسید. وقتی به کمپ ۲ رسیدید باید یک شب را در آنجا بگذرانید تا بدن شما به ارتفاع سازگاری پیدا کند. برای برخی از کوهنوردان این سختترین و بدترین قسمت صعود است، به دو دلیل: دلیل اول اینکه در اینجا دمای هوا به ۳۰ تا ۳۷ درجه سانتیگراد میرسد، باورکردنی نیست ولی حقیقت دارد. در این منطقه هیچ بادی نمیوزد و هوا بسیار گرم است.
دلیل دوم اینکه نور خورشید از روی برف سه قله از رشته کوههای هیمالیا درست در این منطقه منعکس میشود و حتی کوهنوردان حرفهای نیز از این انعکاسها سردرگم میشوند. این مرحله از نظر ذهنی شما را خسته میکند. کمپ ۲ در انتهای یک خندق سنگی شیبدار قرار دارد.
کمپ ۲ تا کمپ ۳ (۷۱۶۲ متر)
در این مرحله مجبور هستید دو بار طی مسیر کنید که یک بار برای سازگاری بدنتان با شرایط و بار دیگر برای صعود به قله است. این قسمت از کوه یک دیوار غولپیکر از سنگ و یخ است. در این مرحله تمام مدت باید به طناب قلاب شوید. حتی در کمپ هم نباید قلاب را باز کنید چون خطر سقوط و مرگ وجود دارد. کمپ ۳ در واقع در جایی بنا شده است که کمی سطح صاف روی دیوار قرار دارد. این مقدار هر سال تغییر میکند. و قسمت آخر این مرحله تا رسیدن به کمپ ۳ بسیار طاقت فرسا است. بدنتان در این مرحله آب زیادی از دست میدهد. ولی منظره آنجا محشر است.
کمپ ۳ تا کمپ ۴ (۸۰۱۶ متر)
اینجا مرحلهای است که باید از کپسول اکسیژن استفاده کنید. ارتفاع باعث میشود تقریبا بهطور دائم احساس خستگی کنید و فرقی نمیکند چقدر استراحت کردهاید. اینجا هم منطقهای است که هوا بهشدت گرم است. دیواره سندانی شکلی به ارتفاع ۴۵ متر از سنگ سیاه، یخ و برف وجود دارد که شیب بسیار تندی هم دارد. این مرحله نیز از لحاظ روانی شما را بسیار خسته میکند. بخواهید یا نخواهید باید از این دیوار بالا بروید. بعد از این دیواره کمپ ۴ قرار دارد و تا جایی که چشم کار میکند، برف است و چادرهای بیشماری که شمارش آن از توان شما خارج است.
کمپ ۴ : بالکن
اکنون در منطقه مرگ قرار دارید. بیش از دو سه روز دیگر وقت ندارید و باید هر طور شده به قله برسید، قله فقط در یک کیلومتری شما قرار دارد. تقریبا نیمه شب باید صعود را آغاز کنید و شروع به بالا رفتن از وجه مثلثی کنید. این مرحله بسیار طولانی است. شاید بهتر است بگوییم طولانی به نظر میآید، زیرا عبور از آن بسیار سخت است. هماهنگ کردن حرکات دست و پا بسیار مشکل است. در این مرحله دائم نگران هستید که اکسیژن شما تمام شود یا کوهنورد بالای سرتان روی شما سقوط کند. تقریبا ۶ ساعت طاقت فرسا را باید پشت سر بگذارید تا به بالکن برسید.
بالکن تا قله (۸۶۹۰ متر)
کمی نوشیدنی بنوشید، کمی غذا و یک کپسول جدید اکسیژن جایگزین کنید. حالا آماده یک صعود ۵ ساعته تا قله هستید. به خاطر داشته باشید که باید در ظرف یک روز و فقط یک روز به قله برسید و برگردید. این مرحله هم استرس و فشار روانی زیادی بر شما وارد میکند.
تب قله
قله اورست کشش عجیبی دارد. هرچه به قله نزدیکتر میشوید با اشتیاق بیشتری بالا میروید. این هیجان وصفناپذیر است. تب قله بر شما مستولی میشود و با اشتیاقی باورنکردنی به سوی آن کشیده میشوید. روی دیگر سکه، خطراتی است که این هیجان بهدنبال دارد. همچنین بحران زمانی که معمولا وقتی کوهنوردان به قله میرسند آن را فراموش میکنند.
قله (۸۸۴۸ متر)
برای رسیدن به قله باید از لبه کورنیس تراورسو و هیلاری استپ عبور کنید. یک قدم اشتباه در تراورسو میتواند شما را به قعر دره تا ارتفاع ۲۴۰۰ متر پرت کند. هیلاری استپ که یک دیواره سنگی ۱۲ متری است، مرحله بعدی است. پس از آن هم یک سطح بسیار ناهموار است که صعود از آن بسیار مشکل است. و بعد از آن روی قله ایستادهاید، و آن احساس دوست داشتنی است! اما فقط ۳۰ دقیقه وقت دارید، چون باید برگردید. به خاطر داشته باشید:
" بالا رفتن اختیاری است ولی پایین آمدن اجباری"
پایین رفتن
آیا بعد از انجام کاری که فکر نمیکردید موفق به انجام آن شوید، احساس تهی بودن و سبکی کردهاید. اگر قبلا این احساس را تجربه کردهاید، اکنون میتوانید درک کنید که بعد از صعود به اورست چه احساسی دارید. چشمانداز زیبای قله و احساس بینظیر ایستادن بر بام جهان غیر قابل وصف است.
ولی سختترین قسمت کار هنوز باقی مانده است! پایین آمدن از کوه همواره بسیار خطرناکتر و سختتر از بالا رفتن از آن است. در این سفر پرماجرا فرود بسیار سختتر و خطرناکتر است، خستگی بدن از طرفی و طبیعت سرکش و عجول انسان که همواره عقل سلیم را تحت سیطره خود قرار میدهد، از سوی دیگر خطرات این فرود را دو چندان میکند. کوهنوردان در حال صعود هم مشکل دیگری افزون بر مشکلات موجود هستند. اما شما موفق شدهاید به قله برسید، پس حتما موفق خواهید شد تا این مسیر را به سلامت برگشته و دوباره به آغوش گرم خانوادهتان بروید. شما لایق این هستید و باید به سلامت برگردید. اگر این سفر را به سلامت به آخر برسانید و به خانهتان باز شد باز هم اورست در اعماق وجودتان لانه کرده است و هرگز این احساس را فراموش نخواهید کرد.
مسیر شمالی
تنها نکاتی که از مسیر شمالی لازم است بدانید این است که :
- این مسیر سختتر، سردتر، و بادخیزتر است.
- شانس نجات با هلیکوپتر وجود ندارد.
- صخرهها بسیار سست و لغزنده هستند.
- نکته مثبت این مسیر خلوت بودن آن است.
و اکنون ....
اکنون ۶۲ سال از اولین صعود انسان به اورست میگذرد. سال ۲۰۱۵ سالی بود که اورست اصلا فتح نشد. در۴۱ سال گذشته این تنها سالی بود که قله اورست تنها بود. صعود به قله اورست یکی از چالشبرانگیزترین سفرهای زندگیتان خواهد بود. در این سفر لحظاتی را تجربه خواهید کرد که در مقابله مستقیم با شیاطین درونی خود قرار خواهید گرفت. کوه اورست درون شما منعکس خواهد شد و شما خود را بازتابی از این کوه خواهید دید. این سفر پر است از لحظه هایی که تاکنون در زندگی تجربه نکردهاید. نهتنها سفری است که نیاز به آمادگی بدنی بالا دارد، بلکه روح بزرگی هم میطلبد. شاید اگر بگوییم بعد از این سفر بهنوعی خودشناسی هم میرسید، بیراه نگفته باشیم.
این مقاله و مقاله های قبل (صعود به اورست ۱ و ۲ ) نتیجه تجربیات کوهنوردانی بوده است که سالها عمر خود را در این راه سپری کردهاند. امیدواریم توانسته باشیم تا حدی نکات مبهم این سفر را برای شما خوانندگان علاقهمند روشن کرده باشیم. اگر روزی عازم این سفر شدید، حتما تجربیات خود را در ????? به اشتراک بگذارید.
منبع:Buzzfeed
دیدگاه