۳ راهکار ساده برای دستگیر نشدن در خارج از کشور

سفر بین‌المللی و به سایر کشورها موقعیت مناسبی برای کسب تجارب جدید و آشنایی با دیگر فرهنگ‌های سرتاسر جهان است. اما هستند افرادی که در این شرایط اقدام به فریفتن مسافران عازم به خارج از کشور می‌کنند تا به اهداف سودجویانه‌ی خود برسند. در این مقاله ۳ راهکار ساده برای  دستگیر نشدن در خارج از کشور را بخوانید:

۱. مسافران سفرهای هوایی معمولا از ساعت‌ها پیش به فرودگاه می‌روند تا فرصت مناسبی برای آشنایی مسافران و گپ و گفت و گوهای بین خودشان و بدرقه‌کنندگان خود داشته باشند. کسانی که می خواهند محموله مواد مخدر (حتی در حد ۱۰ گرم) را به خارج از کشور ببرند، در این مدت طعمه خود را انتخاب کرده و با او دوست می‌شوند. ما و هموطنان‌مان، ذاتا مردمانی هستیم که زود در رودربایستی قرار می‌گیریم. بنابراین وقتی کسی که ساعتی با ما همکلام شده و مثلا با هم آب‌میوه‌ای خورده‌ایم، به ما می‌گوید که یکی از چمدان‌هایش باعث می‌شود اضافه بار بخورد و خواهش می‌کند بار او را روی بلیت ما ثبت کنند، نمی‌توانیم «نه» بگوییم! غافل از اینکه ممکن است (حتی در حد یک درصد) داخل آن چمدان چند گرم ماده مخدر یا هر ماده ممنوعه دیگر وجود داشته باشد. اگر پلیس ایران یا کشور مقصد، آن ماده را کشف کرد، چون بار به اسم ما ثبت شده، ما درگیرش خواهیم بود و او هیچ مسوولیتی را بر عهده نخواهد گرفت.

اما اگر کسی متوجه نشد، در آن سوی گیت‌های فرودگاه مقصد، در حالیکه در دل به ساده لوحی ما می‌خندد ، بارش را تحویل می‌گیرد و خداحافظی می‌کند. یادمان باشد که قاچاقچیان مواد مخدر، مانند آنچه در فیلم‌های سینمایی نشان داده می‌شود، افرادی با قیافه‌های ترسناک و صداهای نخراشیده و احیانا دارای جای زخمی روی صورت خود نیستند. این افراد می‌توانند افرادی کاملا موجه، مودب و مهربان باشند که با سر و وضعی مرتب در فرودگاه نشسته باشند و بگویند که شرکتی در مالزی دارند و به کار آی تی مشغول هستند یا در لندن تدریس می‌کنند.

اگر کسی در فرودگاه از شما خواست مسئولیت بارش را به عهده بگیرید، با یادآوری خطری که ممکن است زندگی‌تان را نابود کند، قاطعانه بگویید «نه». مهم نیست، اجازه دهید فردی که چنین انتظار بی‌جایی از شما دارد، از شما ناراحت شود. جملاتی مانند «نگران نباشید، هزینه اضافه بار زیاد نیست» یا «با متصدی کانتر صحبت کنید شاید جریمه‌تان نکند»، «عذر می‌خواهم ولی من با خودم عهد کرده‌ام که بار مسافر دیگری را قبول نکنم و نمی‌خواهم قولم را بشکنم» و البته کلمه «نه» به تنهایی، می‌توانند باعث نجات زندگی‌تان شود.

۲. گذشته از افرادی که همسفرتان هستند، گاهی اوقات افرادی که خودشان سفر نمی‌کنند، به کسانی که در صف سالن ترانزیت هستند، مراجعه می‌کنند و جملاتی از این قبیل می‌گویند: «ببخشید! می‌توانید این کتاب رو هم با خودتون ببرید؟ دخترم یا پسرم در آنجا دانشجو است و در فرودگاه این کتاب را از شما خواهد گرفت». ممکن است خیلی‌ها کتاب یا هر بسته کوچک دیگری را بپذیرند، با این نیت که کمکی به هموطن خود کرده باشند و چه بسا دوستی در خارج از کشور بیابند.

یادتان باشد که شما هیچ تعهد قانونی، شرعی و حتی اخلاقی برای این کار ندارید. آن‌ها می‎توانند بسته‌های خود را پست کنند. هزینه پست یک کتاب به کشوری دیگر، گاهی اوقات کمتر از هزینه ایاب و ذهاب افراد به فرودگاه است. از کجا مطمئن هستید که داخل جلد کتاب چند گرم مواد مخدر صنعتی به‌طرز ماهرانه‌ای جاساز نشده باشد؟ از کجا می‌دانید که در متن کتاب، کدهای یک اقدام تروریستی وجود نداشته باشد؟ از کجا می‌دانید که در بسته‌ای که حمل می‌کنید ماده‌ای وجود نداشته باشد که در ایران قانونی ولی در کشور مقصد ممنوع باشد؟ «عذر می‌خواهم»؛ این تنها جمله‌ای است که باید بگویید و به کار خودتان مشغول شوید. شما دو عمر ندارید که یکی را برای خودتان داشته باشید و دیگری را برای دیگران به زندان یا بالای چوبه دار ببرید.

۳. در فرودگاه با دقت تمام مواظب چمدان‌های خود باشید تا کسی آن‌ها را با چمدان‌های مشابه جابجا نکند یا داخل‌شان چیزی نگذارد یا چیزی به آن‌ها نیاویزد یا الصاق نکند. مراقب همراهان خود نیز باشید. ممکن است به بهانه بازی با فرزندتان، چیزی درون لباس یا کیف یا عروسک او بگذارند و در کشور مقصد بردارند. از کسانی که برای نفع شخصی خود حاضر هستند افراد بی‌گناه را به «چوبه دار در غربت» بسپارند، هیچ کاری بعید نیست، حتی کارهایی که به عقل جن هم نمی‌رسد. این خود شما هستید که باید مراقب خود و همراهان خود باشید.